ตอนที่ 1: บ้านเก่าแห่งความหลัง

เอลิซาเบธกลับมายังบ้านเก่าของเธอ, บ้านที่เต็มไปด้วยความทรงจำเศร้าสลัวและเงาของหีบศพที่ยังหลอกหลอน บ้านหลังนี้, ที่เคยเป็นพยานให้กับช่วงเวลาที่ครอบครัวของเธอร่วมกันสร้างความทรงจำที่มีค่า, ตอนนี้กลายเป็นเพียงสังเวียนเงียบของความเศร้าโศกและเงามืดของหีบศพที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ

เมื่อเธอก้าวผ่านประตูเข้าไป, กลิ่นอายของอดีตที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุขถูกแทนที่ด้วยความเงียบงันและภาพของหีบศพที่ยังคงวางอยู่ในความทรงจำของเธอ เอลิซาเบธพบว่าตัวเองเดินผ่านห้องที่เต็มไปด้วยรูปถ่ายครอบครัว รูปถ่ายที่ตอนนี้กลายเป็นเพียงเงาของความสุขที่หายไป, หลงเหลือเพียงเงาของหีบศพที่เคยวางอยู่ในห้องนั้น

ห้องครัวที่เคยเต็มไปด้วยกลิ่นอาหารที่อบอวลและเสียงหัวเราะ, ตอนนี้เหลือเพียงกลิ่นของความโศกเศร้าและภาพจำของหีบศพที่พ่อของเธอเคยนอนอยู่ในนั้น เอลิซาเบธรู้สึกว่าแต่ละห้องในบ้านหลังนี้เต็มไปด้วยเงามืดของหีบศพที่เคยบรรจุร่างของคนที่เธอรัก

เธอเดินเข้าไปในห้องนอนเก่าของเธอ, ที่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แต่ทุกความทรงจำที่เธอมีกับห้องนี้ก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก และเงาของหีบศพที่เคยเป็นสัญลักษณ์แห่งความสูญเสียที่เธอพยายามลืมเลือน การกลับมาของเอลิซาเบธไม่เพียงแต่เป็นการเผชิญหน้ากับบ้านเก่าของเธอ, แต่ยังเป็นการเผชิญหน้ากับหีบศพของความทรงจำที่เธอพยายามฝังลึก

ตอนที่ 2: ความทรงจำในเงามืด

เอลิซาเบธเดินผ่านบ้านเก่าของเธอ, ทุกห้องที่เธอผ่านไปดูเหมือนจะสะท้อนเงาของหีบศพที่เธอพยายามหลีกหนี ห้องนอนพ่อแม่ของเธอ, ที่เคยเต็มไปด้วยความรักและความอบอุ่น, ตอนนี้กลายเป็นห้องที่เงียบเหงาและเต็มไปด้วยความเศร้าโศก, ดูเหมือนหีบศพที่เปลี่ยวเปล่าที่เคยบรรจุความทรงจำของพวกเขา

เธอเดินลงไปในห้องใต้ดินที่เคยเต็มไปด้วยเสียงเด็กๆ วิ่งเล่น ตอนนี้ห้องนั้นดูหนาวเหน็บและเงียบงัน เอลิซาเบธรู้สึกเหมือนว่าทุกมุมมองในบ้านนี้กำลังกระซิบเรื่องราวของหีบศพที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของบ้านนี้

ในสวนหลังบ้านที่เคยเต็มไปด้วยสีสันและชีวิตชีวา, ตอนนี้เหลือเพียงต้นไม้ที่แห้งเหี่ยวและดอกไม้ที่เลือนราง เอลิซาเบธรู้สึกเหมือนกำลังเดินผ่านสุสานเงียบ, ที่ทุกต้นไม้และทุกดอกไม้ดูเหมือนหีบศพของความทรงจำที่เธอพยายามจะลืม

เธอกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่เคยเต็มไปด้วยความสุข ตอนนี้เหลือเพียงโซฟาเก่าๆ และโต๊ะที่เต็มไปด้วยฝุ่น เอลิซาเบธนั่งลงบนโซฟา, มองไปที่เปลี่ยวเปล่าของห้องที่เหมือนหีบศพที่บรรจุความเงียบและความเศร้า

เอลิซาเบธเริ่มรู้สึกว่าการกลับมาที่บ้านหลังนี้ไม่เพียงแค่เป็นการเผชิญหน้ากับความทรงจำเท่านั้น, แต่ยังเป็นการเผชิญหน้ากับหีบศพของชีวิตที่เธอเคยมี ทุกมุมของบ้านเต็มไปด้วยเงามืดของความสูญเสียที่เอลิซาเบธพยายามฝังลึก

ตอนที่ 3: การปลดปล่อยจากอดีต

ในขณะที่เอลิซาเบธยังคงเดินผ่านบ้านเก่า, ความทรงจำของอดีตที่เศร้าโศกยังคงเกาะกุมเธออย่างหนักหน่วง เธอเหมือนกำลังเดินผ่านแกลเลอรี่ของหีบศพที่เต็มไปด้วยความทรงจำเศร้า ห้องทำงานของพ่อที่เคยเต็มไปด้วยเสียงพิมพ์ดีดและหัวเราะ, ตอนนี้ดูเหมือนหีบศพที่เงียบเหงาซึ่งเต็มไปด้วยหนังสือที่ไม่มีใครอ่าน

เธอเจอกล่องเก่าๆ ในห้องนอนของพ่อแม่ที่เต็มไปด้วยของที่ระลึกและจดหมายเก่า กล่องนี้เหมือนกับหีบศพของความทรงจำ, เต็มไปด้วยความรักและความเสียใจที่พ่อแม่ของเธอเคยแบ่งปันกัน

เอลิซาเบธเริ่มรู้สึกว่าการกลับมาของเธอไม่เพียงแต่เป็นการเผชิญหน้ากับความทรงจำเท่านั้น, แต่ยังเป็นการปลดปล่อยตัวเธอจากหีบศพของอดีตที่เธอพยายามหลีกหนี ในห้องนั้น, เธอเริ่มเปิดกล่องและอ่านจดหมายเหล่านั้น, ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังปล่อยความทรงจำออกจากหีบศพที่เคยขังมันไว้

เอลิซาเบธตัดสินใจที่จะเดินไปที่สวนหลังบ้าน, ที่เธอเคยเล่นอยู่กับน้องชายของเธอ ตอนนี้สวนนั้นเต็มไปด้วยต้นไม้และดอกไม้ที่แห้งเหี่ยว, แต่เธอยังคงรู้สึกถึงความสุขในวัยเด็กที่เคยมี สวนนี้เหมือนหีบศพของวัยเด็กที่เต็มไปด้วยความฝันและความสุข

ในขณะที่เธอกำลังยืนอยู่ในสวน, เอลิซาเบธเริ่มรู้สึกว่าเธอกำลังเผชิญหน้าและปลดปล่อยตัวเองจากหีบศพของความทรงจำที่เศร้าโศก การกลับมาของเธอที่บ้านเก่านี้ไม่เพียงแต่เป็นการปิดบทของอดีต, แต่ยังเป็นการเริ่มต้นบทใหม่ที่เธอสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ด้วยความทรงจำที่เธอเรียนรู้ที่จะยอมรับและรักษาไว้ในหีบศพของหัวใจ